• -A
  • A
  • A+

\ Ostatnia rodzina

  • ReżyseriaJan P. Matuszyński
  • ScenariuszRobert Bolesto
  • ZdjęciaKacper Fertacz
  • ScenografiaJagna Janicka
  • MuzykaAtanas Valkov
  • ObsadaAndrzej Seweryn, Aleksandra Konieczna, Dawid Ogrodnik

Produkcja: Polska | Czas trwania: 122 min. | Producent: Aurum Film | Premiera: 30 września 2016

Zdjęcia do filmu rozpoczęły się: 2016

Fabularna opowieść o 28 latach z życia rodziny Beksińskich wyreżyserowana przez Jana P. Matuszyńskiego według scenariusza Roberta Bolesty. Jej bohaterami są: jeden z najbardziej znanych polskich malarzy XX wieku, autor obrazów o tematyce fantastycznej Zdzisław Beksiński, jego żona Zofia Beksińska, zajmująca się domem, oraz Tomasz Beksiński, dziennikarz muzyczny, prezenter radiowy oraz tłumacz filmowy. Akcja toczy się w latach 19772005, od wprowadzenia się Tomka do bloku w pobliżu mieszkania rodziców, do dnia morderstwa, którego ofiarą padł Zdzisław Beksiński. Życie rodzinne jest mocno podporządkowane sztuce oraz pracy obydwu mężczyzn, jego rytm wyznaczają także problemy Tomka, który cierpi na prowadzącą do prób samobójczych depresję.
Wyróżnikiem filmu są zdjęcia Kacpra Fertacza naśladujące prywatne amatorskie nagrania kręcone przez Zdzisława, oraz scenografia ograniczająca się w dużej mierze do wnętrza warszawskiego mieszkania państwa Beksińskich, a przekonujące role stworzyli: Andrzej Seweryn, Aleksandra Konieczna oraz Dawid Ogrodnik.
W filmie nie ma podkarpackich lokacji, skorzystano natomiast z obrazów Zdzisława Beksińskiego ze zbiorów Muzeum Historycznego w Sanoku oraz z prywatnej kolekcji Piotra Dmochowskiego. Zagrały tu także prywatne archiwalia Zdzisława Beksińskiego.
Film wywołał dyskusję nad zasadami etycznymi, jakimi powinni kierować się artyści opowiadający o życiu prawdziwych ludzi. Bardzo pozytywne opinie większości krytyków filmowych na temat poziomu artystycznego „Ostatniej rodziny” zderzyły się z krytyką ze strony przyjaciół Beksińskich, których zdaniem przedstawiony w filmie obraz tej rodziny znacznie odbiega od rzeczywistości.

ORd1411102015079
ORd1613102015101
ORd1821102015192
ORd1613102015194
ORd2020151023221
ORd2226102015540-1
ORd2327102015026
ORd0429092015225
ORd0429092015267-ok
ORd0803102015095-ok
ORd1006102015070
ORd1310102015208
ORd1411102015068

 

Wiesław Banach, dyrektor Muzeum Historycznego w Sanoku:

Ja naprawdę bardzo nie chciałem, żeby powstał jakikolwiek film fabularny o Beksińskich, bo każdy musi niechcący zrobić im krzywdę. Zabrali tajemnicę ze sobą do grobu, ale Zdzisław i Tomasz zostawili po sobie nieprawdopodobną ilość »tropów«, które nadal będą intrygować ludzi. Doskonale rozumiem wszystkich, którzy ich znali. Sam miałem nie mniejsze trudności. 
Jednak nie widzę w tym filmie uniwersalnej prawdy o Beksińskich. 
Dla mnie to film o trudnej miłości między trojgiem osób o odmiennych osobowościach, charakterach; o nieumiejętności przezwyciężania barier itd. Jeśli się tak wielu ludziom podoba, to dlatego, że pokazuje problemy uniwersalne. Nas, którzy ich znali, boli, bo chcielibyśmy widzieć to, co sami pamiętamy, a nasz obraz jest mniej dramatyczny. I bardzo sympatyczny. 

Liliana Śnieg-Czaplewska, Beksiński – reżyser własnego filmu, „Przegląd”, 24 października 2016 [online] https://www.tygodnikprzeglad.pl/beksinski-rezyser-wlasnego-filmu/ [dostęp: 26.03.2024].

Tomasz Weiss, autor książki „Tomek Beksińki. Portret prawdziwy”:

Powiem tak: znałem Tomka dwadzieścia lat, ale nigdy nie widziałem takiego Tomka, jakiego pokazali scenarzysta Robert Bolesto, reżyser Jan P. Matuszyński i aktor Dawid Ogrodnik. NIGDY! Tomek nie wyrzucał telewizorów przez okno, nie rozwalał szafek kuchennych, nie rozbijał butelek o ściany. Tomek nie bił nikogo pejczem i sam nie był przez nikogo bity pejczem. Tomek nie był żałosnym samotnikiem skazanym tylko na rodziców i przypadkowe panny, których nie potrafił zadowolić. Tomek nie był człowiekiem jednowymiarowym, którego można zagrać na jednej nucie. Tomek nie był świrem i półgłówkiem, a taką postać WYMYŚLILI panowie Bolesto, Matuszyński i Ogrodnik i nazwali ją Tomasz Beksiński. Bo co? Bo jeśli ktoś nie żyje, można wszystko? Można wskoczyć na jego grób i wykonać na nim taniec huculski z przytupem?

Tomasz Weiss, post na Facebooku, 10 września 2016 [online] https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1768425066780519&id=1768237753465917 [dostęp: 26.03.2024].

Liliana Śnieg-Czaplewska, autorka książki „Bex@. Korespondencja mailowa ze Zdzisławem Beksińskim”:

Najbardziej razi mnie napis HISTORIA PRAWDZIWA. Wystarczyłoby słowo inspiracja. I byłoby uczciwie.

Liliana Śnieg-Czaplewska, Beksiński – reżyser własnego filmu, „Przegląd”, 24 października 2016 [online] https://www.tygodnikprzeglad.pl/beksinski-rezyser-wlasnego-filmu/ [dostęp: 26.03.2024].

przejdź do lokacji

Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej.


więcej